ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΠΩΛΕΙΤΑΙ Ο ΠΛΟΥΤΟΣ ΜΑΣ ΣΥΜΒΑΣΗ COOPER

Η ΕΞΟΡΥΞΗ ΒΩΞΙΤΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ - ΙΣΤΟΡΙΚΗ
ΑΝΑΔΡΟΜΗ

Ο βωξίτης αποτελεί έναν από τα σημαντικότερους ορυκτά που συναντώνται
στην Ελλάδα. Είναι το μετάλλευμα από το οποίο μέσω μεταλλουργικής
κατεργασίας προέρχεται το αλουμίνιο. Ο βωξίτης ανακαλύφτηκε το 1821
κοντά στο γαλλικό χωριό Les Beaux de Provence από τον γεωλόγο Πιερ
Μπερτιέ, αλλά ο όρος βωξίτης (beauxite) χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά
το 1845 από τον A. Dufrenoy. Πρόκειται για πέτρωμα που σχηματίζεται από
την αποσάθρωση των αργιλοπυριτικών πετρωμάτων κυρίως μαγματογενούς
προέλευσης, θεωρούμενος έτσι ως ιζηματογενές πέτρωμα, ενώ αποτελεί το
κυριότερο μετάλλευμα για την παραγωγή του αλουμινίου.
Όσον αφορά στα χαρακτηριστικά του το χρώμα του ποικίλει ανάλογα με τις
διαφορετικές περιεκτικότητες των ορυκτών και μπορεί να είναι κόκκινο, κίτρινο
ή γκρίζο, για παράδειγμα ο κοκκινωπός βωξίτης περιέχει περισσότερο
αιματίτη, ο κιτρινωπός περισσότερο γκαιτίτη και ο γκρίζος έχει μικρή
περιεκτικότητα σε οξείδια του σιδήρου.

ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ & ΑΕΙΦΟΡΟΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗ

Ο βωξίτης αποτελεί το μοναδικό μετάλλευμα πρώτη ύλη παραγωγής
αλουμινίου και έχει ιδιαίτερη σημασία για τη χώρα μας. Άλλες χρήσεις του
είναι στην τσιμεντοβιομηχανία, στην παραγωγή χυτοσιδήρου ως συλλίπασμα
και ως συστατικό του πετροβάμβακα και λειαντικών υλικών.

Το αλουμίνιο που
παράγεται από το βωξίτη έχει τεράστιο φάσμα εφαρμογών στη βιομηχανία,
μεταφορές, κατασκευές αλλά και στην καθημερινή ζωή.
Η Ελλάδα κατέχει σημαντική θέση όχι μόνο στην Ευρωπαϊκή Ένωση αλλά και
παγκοσμίως καθώς είναι μια από τις σημαντικότερες βωξιτοπαραγωγές
χώρες.

Η εξόρυξη του βωξίτη στη χώρα γίνεται κατά 65% με υπόγειες και 35%
με υπαίθριες εκμεταλλεύσεις. Τα βέβαια αποθέματα βωξίτη της Ελλάδας
ανέρχονται περίπου σε 130.000.000 τόνους και η ετήσια παραγωγή ξεπερνά
τους 2.400.000 τόνους.
Μετά την εξόρυξη του βωξίτη ακολουθεί η διύλιση του και η παραγωγή της
αλουμίνας, απ' την οποία παράγεται το μέταλλο με ηλεκτρόλυση. Οικονομικά
εκμεταλλεύσιμος για παραγωγή αλουμίνας, η οποία χρησιμοποιείται για την
παραγωγή του μεταλλικού αλουμινίου

Τα βωξιτικά κοιτάσματα συναντώνται σε πολλές χώρες με την Αυστραλία να
είναι πρώτη σε παραγωγή και να ακολουθούν Κίνα, Βραζιλία, Ινδία κλπ. Στις
χώρες αυτές η εξόρυξη είναι κατά βάση επιφανειακή, σε αντίθεση με την
Ελλάδα που έχει κατά κύριο λόγο υπόγειες εκμεταλλεύσεις γεγονός που
αυξάνει το κόστος της εξόρυξης. Επιπλέον, σε χώρες όπως η Κίνα ή Ινδία το
κόστος εργασίας είναι σημαντικά μικρότερο από ότι στην Ελλάδα.

Κύριες χώρες παραγωγής βωξίτη (Πηγή: UNEP, www.grida.no)

Σημασία - Χρήσεις Βωξίτη

Ο βωξίτης ως ορυκτό έχει ένα πολύ μεγάλος εύρος εφαρμογών τόσο στην
καθημερινή ζώη όσο και στη βιομηχανία, τις κατασκευές, τις μεταφορές. Το
βασικό παράγωγο του βωξίτη το αλουμίνιου χρησιμοποιείται εκτεταμένα για
σε εφαρμογές ηλεκτρικές αλλά και σε βιομηχανικές χρήσεις όπως εργαλεία,
μηχανές κλπ, αλλά και για την παραγωγή κραμάτων μετάλλων που
συνδυάζουν την αντοχή και το μικρό βάρος. Παράλληλα Σήμερα,
χρησιμοποιείται ευρέως στην τσιμεντοβιομηχανία, στην παραγωγή
χυτοσιδήρου ως συλλίπασμα και ως συστατικό του πετροβάμβακα και
λειαντικών υλικών.
• Αλουμίνιο: Περίπου το 85% της παγκόσμιας παραγωγής βωξίτη
χρησιμοποιείται για την παραγωγή αλουμίνας, η οποία προορίζεται για
την παραγωγή αλουμινίου. Άλλο ένα 10% χρησιμοποιείται για την
παραγωγή αλουμίνας, η οποία προορίζεται για παραγωγή χημικών,
λειαντικών και πυράντοχων προϊόντων. Χονδρικά, τέσσερις τόνοι
βωξίτη χρειάζονται για να παραχθούν δύο τόνοι αλουμίνα, οι οποίοι με
τη σειρά τους θα δώσουν ένα τόνο αλουμίνιο.

Η τιμή του αλουμινίου σημερα 2022:

Αλουμίνιο: Στα 3.000 δολάρια ο τόνος

τα χυτήρια στην Ευρωπαϊκή Ένωση έρχονται αντιμέτωπα με αυξημένο κόστος τόσο με τις πιστώσεις άνθρακα όσο και με τις εισροές ενέργειας σε υψηλά επίπεδα, αναφέρει η Goldman Sachs.

Η τιμή του αλουμινίου αυξήθηκε 2,6% στα 3.000 δολάρια ανά τόνο, στο υψηλότερο ενδοσυνεδριακά επίπεδο από το 2008, στο Χρηματιστήριο του Λονδίνου.

Στην Κίνα, το μέταλλο διαπραγματευόταν υψηλότερα κατά 5,4% στα 23.709 γουάν, που αποτελεί το υψηλότερο επίπεδο από το 2006.https://www.capital.gr/agores/3581424/alouminio-sta-3-000-dolaria-gia-proti-fora-edo-kai-13-xronia

• Αλουμινούχα Τσιμέντα: Ο βωξίτης αποτελεί μια πρώτη ύλη που
χρησιμοποιείται στην παραγωγή αλουμινούχων τσιμέντων με υψηλή
περιεκτικότητα σε σίδηρο. Είναι ένα από τα βασικά συστατικά για την
παραγωγή αλουμινούχων τσιμέντων, με πλεονέκτημα την
χονδρόκκοκη μορφή του, την αντοχή του σε καταπόνηση βάρους, τον
υψηλό δείκτη θερμικής αντοχής κ.λπ
• Χαλυβουργία: Ο βωξίτης χρησιμοποιείται ως ρευστό υλικό στην
υψικάμινο, συνεισφέροντας στη βελτίωση των υδραυλικών ιδιοτήτων
της κοκκοποιημένης σκωρίας, η οποία χρησιμοποιείται για την
παραγωγή τσιμέντου σκωρίας.ΖΔΡΑΛΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ

ο λόγος της εκτίναξης της τιμής του βωξίτη:

Το αλουμίνιο είναι το κορυφαίο επενδυτικό στοίχημα του κλάδου της βιομηχανίας μετάλλων: είναι παντού, ευρισκόμενο στα θεμέλια της σύγχρονης ζωής, από ένα iPhone κι ένα αεροπλάνο μέχρι ένα κουτάκι μπύρας. Για πολύ καιρό, όμως, ήταν δύσκολο να είναι κανείς ενθουσιώδης γι’ αυτό.

Το μέταλλο αυτό είναι σκέτη "βρωμιά": βωξίτης, ένα από τα πιο άφθονα στοιχεία στον φλοιό της Γης. Έτσι, οι "ταύροι" της αγοράς δεν μπορούσαν να υπολογίζουν στο ότι οι τιμές θα ενισχύονταν εάν η Κίνα ξέμενε από αυτό, όπως συνέβη στην ασιατική χώρα σχεδόν με όλα τα υπόλοιπα commodities, καθώς η Λαϊκή Δημοκρατία παρήγαγε επίσης πολύ αλουμίνιο.

Η μάχη κατά της κλιματικής αλλαγής - με τον πυρετό που δημιούργησε για το ελαφρύ μέταλλο, σε συνδυασμό με το κλείσιμο των "βρώμικων" πηγών ενέργειας που βοηθούσαν στην παραγωγή του - έχουν ανατρέψει την κατάσταση. Η προσφορά πλέον δεν επαρκεί, ιδιαίτερα στην Κίνα. Το αποτέλεσμα είναι η πιο "καυτή" αγορά αλουμινίου τα τελευταία 30 χρόνια.

Η αύξηση των τιμών έχει σημασία ακριβώς λόγω της παρουσίας του αλουμινίου παντού στη σύγχρονη ζωή. Είναι το πιο ευρέως χρησιμοποιούμενο μη σιδηρούχο μέταλλο, μπροστά και από τον χαλκό. Και επειδή χρησιμοποιείται παντού, το ράλι των τιμών θα χτυπήσει επίσης παντού, αυξάνοντας τις παγκόσμιες πληθωριστικές πιέσεις και διαβρώνοντας τα περιθώρια πολλών κατασκευαστικών εταιρειών. Τα πάντα, από τις κυβερνητικές πολιτικές μέχρι τα επιτόκια των κεντρικών τραπεζών και το τι πληρώνετε στο παντοπωλείο της γειτονιάς σας θα εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από την τιμή του αλουμινίου.

Οι τιμές spot του αλουμινίου κυμαίνονται στα υψηλότερα επίπεδά τους από το 1988

Στο Χρηματιστήριο Μετάλλων του Λονδίνου (LME), οι τιμές spot για το μέταλλο έχουν εκτιναχθεί πάνω από τα 3.300 δολάρια ανά μετρικό τόνο, για πρώτη φορά από τον Ιούνιο του 1988. Ακόμη χειρότερα, οι κατασκευαστές πληρώνουν εντυπωσιακές προσαυξήσεις πάνω από την τιμή του LME για να αποκτήσουν το μέταλλο σε φυσική μορφή. Για παράδειγμα, οι ευρωπαίοι καταναλωτές billets - μιας μορφής αλουμινίου που διαπραγματεύεται ευρέως - αντιμετωπίζουν ένα "καπέλο" περίπου 1.500 δολ. ανά τόνο, τέσσερις φορές υψηλότερο από τον μέσο όρο της περιόδου 2000-2020.

Η εκτίναξη δεν είναι προσωρινή

Είναι απίθανο να πρόκειται για μια παροδική κατάσταση. Στο παρελθόν, οι traders συνήθιζαν να πωλούν όταν οι τιμές ανέβαιναν πάνω από τα 2.500 δολάρια ο τόνος, ενώ αγόραζαν όταν οι τιμές έπεφταν κάτω από τα 2.000 δολάρια ο τόνος. Σήμερα, εξακολουθούν να αγοράζουν το μέταλλο και αφότου οι τιμές έχουν εκτοξευθεί πάνω από τα 3.000 δολ. ο τόνος. Εκείνο που κάποτε ήταν η οροφή μπορεί πλέον να αποτελεί το "πάτωμα".

Ο κύριος ένοχος γι' αυτό είναι η ηλεκτρική ενέργεια. Η μετατροπή του βωξίτη σε καθαρό μέταλλο είναι μια ενεργοβόρα διαδικασία. Κατά μέσο όρο, η παραγωγή ενός τόνου αλουμινίου χρειάζεται ίση ποσότητα ηλεκτρικής ενέργειας με εκείνη την οποία καταναλώνει μια μέση οικογένεια στις ΗΠΑ μέσα σε έναν χρόνο.

Γι' αυτό τα χυτήρια αλουμινίου βρίσκονται εκεί όπου η ηλεκτρική ενέργεια είναι φθηνή: σε Καναδά και Σιβηρία της Ρωσίας, χάρη στην άφθονη υδροηλεκτρική τους ενέργεια, ή στην Ισλανδία, λόγω της γεωθερμικής της ενέργειας. Τα τελευταία 20 χρόνια, η Κίνα έχει γίνει, ωστόσο, η προτιμώμενη τοποθεσία λόγω των σταθμών ηλεκτροπαραγωγής της με καύση άνθρακα, οι οποίοι παρήγαγαν εξαιρετικά φθηνή ηλεκτρική ενέργεια - με κόστος ως προς τη ρύπανση του πλανήτη.

Με την κατανάλωση πιο σταθερά υψηλή σε σχέση με το παρελθόν, το αποτέλεσμα είναι πιθανό να είναι πολύ υψηλότερες τιμές. Την τελευταία φορά που η αγορά είχε εξισορροπήσει την προσφορά στην κατάσταση των τιμών, το αλουμίνιο spot εκτινάχθηκε πάνω από τα 4.000 δολάρια ο τόνος. Πρόκειται για ένα επίπεδο σύγκρισης άξιο ιδιαίτερης προσοχής, έστω και 35 χρόνια μετά.https://www.capital.gr

• Τσιμέντα τύπου Portland: Ο βωξίτης χρησιμοποιείται ως μία πλούσια
πηγή οξειδίου του αργιλίου (AI2O3) για τη ρύθμιση της τροφοδοσίας
για την παραγωγή clinker. Στα πλεονεκτήματα του βωξίτη της περιοχής
της Γκιώνας συγκαταλέγεται η χαμηλή περιεκτικότητα σε πυρίτιο και σε
ιχνοστοιχεία, η υψηλή περιεκτικότητά του σε Fe2O3 , η περιεκτικότητά
του σε αλκάλια και MgO κ.λπ.
• Ορυκτές Ίλες: Οι ορυκτές ίνες με υψηλή περιεκτικότητα σε αλουμίνα
παρουσιάζουν βελτιωμένη βιοδιαλυτότητα και καλύτερες πυρίμαχες
ιδιότητες.
• Άλλες χρήσεις:
> Μεταλλουργία Σιδήρου
> Λίπασμα (Flux)
> Παραγωγή γαιών διηθήσεως
> Καταλύτες πυρόλυσης πετρελαίου
> Επίστρωση οδοστρωμάτων και διαδρόμων αεροδρομίων.
Πρέπει να τονιστεί ότι το αλουμίνιο μπορεί να ανακυκλωθεί, όπου και σε
όποια μορφή και αν ευρίσκεται, μετά την χρήση των προϊόντων μπορεί
επαναχυτεύεται για την δημιουργία μετάλλου με ιδιότητες εφάμιλλες αυτών
του πρωτόχυτου.

Η σημασία της παραγωγής αλουμινίου για την ελληνική οικονομία είναι
μεγάλη γιατί διαθέτουμε την πρώτη ύλη, τον βωξίτη, σε ποσότητα και
ποιότητα που μας επιτρέπει να ανταγωνιζόμαστε τις ξένες αγορές (Μπάτσης,
1977).

Ωστόσο, η Ελλάδα δεν κατάφερε ποτέ να αξιοποιήσει επαρκώς τον

πλούτο που της ανήκει, και τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην εκμετάλλευση του
βωξίτη τον έπαιξε το ξένο κεφάλαιο, με αποκορύφωμα τη σύμβαση Κούπερ
που αφορούσε την επιτόπια εκμετάλλευση του βωξίτη με μια προνομιακά
προστατευόμενη ηλεκτρομεταλλουργία αλουμινίου.

Σύμβαση Cooper: Έτσι έδεσαν την Ελλάδα χειροπόδαρα οι ΗΠΑhttps://iskra.gr/%CF%83%CF%8D%CE%BC%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B7-cooper-%CE%AD%CF%84%CF%83%CE%B9-%CE%AD%CE%B4%CE%B5%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CF%87%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%BF/

Το μεγάλο ξεπούλημα της Ελλάδας γίνεται υπό την εγκληματική σιωπή των κυβερνήσεων που αδύναμες να αντιδράσουν κρατούν στην αφάνεια την σύμβαση «cooper», μία σύμβαση που κρύβει το μυστικό της πτώχευσης και της ελληνικής κατάντιας καθώς και την καθολική παράδοση του έθνους δημιουργώντας εδώ και χρόνια την εξάρτηση της χώρας μας από τις μεγάλες δυνάμεις και ιδιαίτερα από τις ΗΠΑ.

Πρόσφατα αποκαλύφθηκε το θολό ενδιαφέρον των ΗΠΑ, αλλά και του Βερολίνου για τα ενεργειακά αποθέματα της χώρας. Όπως είχαμε επισημάνει και σε σχετικά ρεπορτάζ δεν είναι τυχαίες οι προσκλήσεις των Αμερικανών προς τον Έλληνα πρωθυπουργό.

Η ξαφνική συμπάθεια και το ενδιαφέρον των Αμερικανών για το ζήτημα του ελληνικού χρέους δεν είναι κεραυνός εν αιθρία.

Τα σχέδια των πολυεθνικών, των ΗΠΑ και συγκεκριμένα της οικογένειας Κλίντον για τα πετρέλαια της Ελλάδας μπήκαν σε εφαρμογή ουσιαστικά το 2011.

Ήταν τότε που η Χίλαρι Κλίντον επισκέφθηκε την Ελλάδα επί πρωθυπουργίας Γιώργου Παπανδρέου για να ασκήσει πιέσεις για την ενέργεια.

Αναπάντητα παραμένουν ακόμα και σήμερα τα ερωτήματα:

-Για ποιο λόγο άραγε οι κυβερνήσεις της Ελλάδας, επί σειρά ετών, δεν αποδέχονταν ότι υπάρχει υπόγειος και υποθαλάσσιος πλούτος στην ελληνική επικράτεια;

-Για ποιο λόγο πολιτικοί μέσα στο ελληνικό κοινοβούλιο αρνήθηκαν στο παρελθόν ότι η Ελλάδα έχει υποθαλάσσιο και υπεδάφιο θησαυρό;

Απολύτως κανείς πολιτικός από το 1974 και μετά δεν τόλμησε να αποκαλύψει τον πλούτο τον οποίο έκρυβε και κρύβει η Ελληνική επικράτεια παρά τις κατά καιρούς αμφισβητήσεις της κυριαρχίας της από γείτονες.

Για την εγκληματική τους σιωπή δεν φταίει ότι δεν ήξεραν, ούτε ότι δεν είχαν στοιχεία, αλλά η σύμβαση COOPER τους απαγόρευε να αναφερθούν στο θέμα του ορυκτού πλούτου και στους υδρογονάνθρακες.

Πώς είναι δυνατόν μια χώρα σαν την Ελλάδα με τέτοιο ορυκτό πλούτο στο υπέδαφός της, να μην έχει αναπτυχθεί βιομηχανικά, από την στιγμή που ο ορυκτός μας πλούτος είναι τέτοιος που θα μας βοηθούσε να είχαμε το μονοπώλιο στην Ευρώπη. Τα ορυκτά αυτά άλλωστε, χρησιμοποιούνται ως προαπαιτούμενα στην κατασκευή μηχανημάτων , πολεμικού υλικού, διαστημικών εξαρτημάτων κλπ.

Το δημόσιο χρέος της Ελλάδας μπροστά στο μέγεθος του ποσού των εσόδων που θα προέκυπταν από αντίστοιχη ανάπτυξη βιομηχανικής δραστηριότητας στην Ελλάδα είναι μηδαμινό.

Όμως τα κυβερνητικά κλιμάκια των κυβερνήσεων από το 1940 και μετά σιωπούσαν αφού προέκυπταν ανάλογες συμβάσεις με αυτήν την λεγόμενης COOPER ή αλλιώς την σύμβαση εκπροσώπων του ελληνικού δημοσίου με τις ΗΠΑ και την Hugh Cooper & co.

Η “Σύμβαση Cooper” επικυρώθηκε με τον Α.Ν. 2220/1940 (ΦΕΚ 65/Α’/17.02.1940), περί κυρώσεως συμβάσεως για την παραχώρηση υδραυλικής δυνάμεως Αχελώου ποταμού.

Με την σύμβαση αυτήν που υπεγράφη το 1940 και έληξε το 2010, όλος ο υδάτινος αλλά και ο υπόγειος και υποθαλάσσιος πλούτος της χώρας (όπως τα λεγόμενα «στρατηγικά ορυκτά», σίδηρος, χρώμιο, νικέλιο, αλουμίνιο, άλλα μεταλλεύματα, πετρέλαιο, αέριο κλπ), τέθηκαν υπό την αιγίδα ενός Αμερικάνικου consortium εταιρειών!

Ο Δημήτρης Μπάτσης νομικός οικονομολόγος, στο βιβλίο του , το 1947 με τίτλο: “Η βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα”, αποκάλυψε την ύπαρξη της σύμβασης.

Θεωρείται μάλιστα ότι αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο εκτελέστηκε ο Μπάτσης. Ως γνωστόν, οι Αμερικανοί επέβαλαν την εκτέλεση του Μπελογιάννη και τριών ακόμη αγωνιστών που προασπίζονταν την πατρίδα τους και βέβαια ανάμεσά τους ήταν ο Μπάτσης.

Είναι επίσης ευρέως γνωστό πως όλα αυτά τα χρόνια όποιος μιλούσε για την σύμβαση αυτή, αμέσως χαρακτηριζόταν ως «γραφικός» και «συνομωσιολόγος».

Το κόλπο με την επέκταση της σύμβασης

Επειδή όμως η σύμβαση αυτή έληξε , έπρεπε με κάποιον τρόπο ο έλεγχος που ασκούταν με την σύμβαση αυτή, να ανανεωθεί.

Ο τρόπος ήταν αυτός που ξεκίνησαν με τον ΓΑΠ όταν διακήρυττε ότι η χώρα χρειάζεται το μνημόνιο, οδηγώντας μας ,στην πτώχευση και βυθίζοντας τον Ελληνικό λαό στην εξαθλίωση.

Η σύμβαση “cooper” δεν «αναφέρεται αποκλειστικά και μόνο στην εκμετάλλευση της υδροηλεκτρικής ενέργειας που θα παραγόταν από τα νερά του Αχελώου.

Θα πρέπει ιδιαίτερα να αναγνωσθεί το Β΄ Μέρος του Α.Ν. 2220/1940 γιατί εκεί βρίσκεται όλο το ξεπούλημα.

Στην σύμβαση αυτή χρησιμοποίησαν την μέθοδο της αδόκητης ενσφήνωσης και παρείσφρησης διατάξεων. Διατάξεων μάλιστα που δεν έχουν σχέση με τον ίδιο τον νόμο. Το περιεχόμενο τους νομιμοποιείται από τον εν λόγω νόμο έτσι ώστε να διαλάθουν της προσοχής, αντί να κατατεθούν ως διατάξεις άλλου οικείου προς αυτές νόμου, ακριβώς επειδή η θέσπιση ενός τέτοιου νόμου αποτελεί πρόκληση. Η μέθοδος αυτή χρησιμοποιείται και από τους σύγχρονους νομοθετούντες.

Στη σύμβαση αυτή βλέπουμε ότι εκτός από την κατασκευή και εκμετάλλευση από τον Ανάδοχο, για 70 χρόνια (άρθρο 30) των τριών φραγμάτων (Κρεμαστών, Πρεβέντζας και Κριεκουκιού) στον ποταμό Αχελώο προβλεπόταν και κατασκευή, ιδιοκτησία και εκμετάλλευση ηλεκτρικού δικτύου για την πώληση ή για ιδία χρήση «της παραχθησομένης ηλεκτρικής ενεργείας» σε εργοστάσια του Αναδόχου (άρθρο 52) για την επεξεργασία πρώτων υλών που το consortium θα ίδρυε όπου και όποτε ήθελε έχοντας μάλιστα και το δικαίωμα αποκλεισμού τρίτων (exclusion’s right).

Στο άρθρο 56, παράγραφος 2 παρέχουν δικαίωμα στον Ανάδοχο να ιδρύσει παρόμοιες υδροηλεκτρικές εγκαταστάσεις και στους ποταμούς Αλιάκμονα, Μόρνο και Φείδαρι, παρά το ότι ο τίτλος της σύμβασης (και ο Α.Ν.) αναφέρεται μόνο στον Αχελώο.

Το consortium δηλαδή είχε το δικαίωμα να στήσει σε όποιο σημείο της Ελληνικής Επικράτειας επιθυμούσε δικά του εργοστάσια κάθε είδους και μάλιστα επεξεργασίας πρώτων υλών.
Άρα θα μπορούσε να εξορύξει από το υπέδαφος της χώρας, και να τα τροφοδοτεί με ηλεκτρικό ρεύμα περνώντας δίκτυο από όπου ήθελε.

Μάλιστα οι αρχές ήταν υποχρεωμένες να του παράσχουν κάθε νομική και πρακτική βοήθεια με αστυνόμευση, απαλλοτριώσεις, απαγορεύσεις χρήσης από πρώην ιδιοκτήτες. Είχε μάλιστα το δικαίωμα να αποκλείσει οποιονδήποτε άλλον ενδιαφερόμενο ανταγωνιστή από το να κάνει το ίδιο.

Το σημαντικότερο και το πιο ύποπτο τώρα είναι ότι ενώ η σύμβαση αυτή αναφέρεται στην κατασκευή τριών υδροηλεκτρικών έργων στον ποταμό Αχελώο στην πραγματικότητα παρέχει το αποκλειστικό δικαίωμα στον ανάδοχο να κάνει όλα όσα προαναφέρθηκαν.

Οι Αμερικανοί όμως έχοντας από το 1940 μέχρι και πρόσφατα άλλες πλουτοπαραγωγικές προτεραιότητες από άλλες πιο φτηνές και πρόσφορες πηγές από μεγάλο μέρος του πλανήτη, απλώς πάγωσαν για το μέλλον κάθε εξόρυξη πλούτου από την Ελλάδα. Σταμάτησαν και κάθε σχετική αναπτυξιακή προσπάθεια και όλοι οι έλληνες υπουργοί βιομηχανίας συμπεριλαμβανομένου και του κ. Ι. Ζίγδη κρατούσαν ανήμποροι στα συρτάρια τους τον σχετικό νόμο 2220/40 μη επιτρέποντας στην Ελλάδα να προχωρήσει προς το αναπτυξιακό της μέλλον.

Ακόμα και σήμερα που

υπάρχει εργοστάσιο επεξεργασίας του αλουμινίου (Αλουμίνιον Α.Ε.) το 65%
της παραγωγής βωξίτη εξάγεται και μόνο το 35% μένει στην Ελλάδα.
Σήμερα, ο κλάδος του αλουμινίου συνεισφέρει στο 2,3% περίπου του ΑΕΠ της
χώρας και στο 9% περίπου των εξαγωγών, ενώ από την πώληση του βωξίτη
οι Δήμοι έως τώρα παίρνουν το 10%. Επιπλέον, σύμφωνα με τον τελευταίο
νόμο 4042/2012 θα διατίθεται ποσοστό 20% από τα μισθώματα που
εισπράττει το κράτος από τα δημόσια μεταλλεία, στους Δήμους εντός των
ορίων των οποίων πραγματοποιείται η μεταλλευτική δραστηριότητα. Ωστόσο,
η σημασία του κλάδου στο ΑΕΠ αφορά τη χώρα, καθώς η περιφέρεια Στερεάς
αλλά και οι όμορες Π.Ε. έχουν χαμηλό ΑΕΠ και ιδιαίτερα υψηλή ανεργία.

Αποθέματα Βωξίτη
Σύμφωνα με στοιχεία του United States Geological Survey (Γεωλογικό
Ινστιτούτο των ΗΠΑ-USGS) για τον Ιούλιο 2009, στην παγκόσμια παραγωγή
βωξίτη την πρώτη θέση κατέχει η Αυστραλία ακολουθούμενη από την Κίνα, τη
Βραζιλία, την Ινδία, τη Γουινέα, τη Τζαμάικα, ενώ η Ελλάδα κατέχει την 8η
θέση. Πρακτικά είναι η μόνη βωξιτοπαραγωγός χώρα της Ευρωπαϊκής
Ένωσης με ετήσια παραγωγή που ξεπερνά τους 2.000.000 τόνους. Αν και τα
αποθέματα του βωξίτη δεν έχουν προσδιοριστεί πλήρως, (τα βέβαια
αποθέματα ανέρχονται σε περίπου 130.000.000 τόνους) στον πίνακα που
ακολουθεί μπορεί κάποιος να δει μία εκτίμησή τους ανά περιοχές. Τα
αποθέματα του βωξίτη στο Νομό Φωκίδας φτάνουν τα 100.000.000 τόνους,
ενώ η αξία τους εκτιμάται σε 2,4 δις. ευρώ.
Περιοχή Αποθέματα σε Τόνους
(t)
Παρνασσός-Γκιώνα-Οίτη-Ελικώνας 45.000.000-50.000.000
Ελευσίνα 2.000.000-2.500.000
Εύβοια 700.000
Σκόπελος 1.000.000
Χαλκιδική 600.000
Αμοργός 300.000

Αποθέματα Βωξιτικών Περιοχών (Πηγή: «Ελληνικά Κοιτάσματα Βωξιτών»,)
Η Ελληνική και η Ευρωπαϊκή παραγωγή βωξίτη ανέρχονται αντίστοιχα στο
1,7% και στο 2,8% της Παγκόσμιας παραγωγής, ενώ η Ελληνική Παραγωγή
και η Βαλκανική παραγωγή κατέχουν αντίστοιχα το 59,2% και 83,7% της
Ευρωπαϊκής παραγωγής. Μπορεί λοιπόν να καταλάβει κανείς ότι η παραγωγή
βωξίτη στον Ελλαδικό Χώρο είναι πολύ σημαντική. Το 2010 σημειώθηκε
ανάκαμψη στη ζήτηση των πρώτων υλών στις αγορές, μετά από μία δύσκολη
χρονιά λόγω οικονομικής ύφεσης και η συνολική παραγωγή βωξίτη έφτασε
τους 1.092.000 τόνους. Οι εξαγωγές ελληνικού βωξίτη ξεπερνούν τα 30 εκατ.€
ετησίως. Στους πίνακες που ακολουθούν παρουσιάζονται η συνολική
Ελληνική παραγωγή βωξίτη - αλουμίνας για την τελευταία επταετία και οι
πωλήσεις βωξίτη εσωτερικού και εξωτερικού

Κοιτάσματα Βωξίτη στον Ελλαδικό Χώρο
Τα κοιτάσματα βωξίτη της Ελλάδας είναι δευτερογενή κοιτάσματα. Προήλθαν
από την αποσάθρωση πρωτογενών κοιτασμάτων (λατεριτικών μανδυών), τα
οποία είχαν αναπτυχθεί πάνω στους οφιολίθους της Υποπελαγωνικής
Ενότητας. Το υλικό που προέκυψε από την καταστροφή των πρωτογενών
κοιτασμάτων μεταφέρθηκε σε αβαθές θαλάσσιο περιβάλλον και αποτέθηκε
μέσα σε ασβεστολιθικά καρστ δίνοντας έτσι τους καρστικού τύπου βωξίτες.
Στην παρακάτω εικόνα φαίνονται τα κοιτάσματα του βωξίτη, τα οποία
υπάρχουν διάσπαρτα στον Ελλαδικό Χώρο. Μπορεί κανείς να παρατηρήσει
ότι τα κοιτάσματα βωξίτη καθώς και οι κύριες ζώνες συγκέντρωσής του
εμφανίζονται κυρίως στη Στερεά Ελλάδα και ειδικότερα στο Νομό Φωκίδος και
Φιώτιδας. (Γρίβα, 2012)

Κατανομή Βωξιτοφορων Περιοχών στην Ελλαδα (Πηγή: «Ελληνικά Κοιτάσματα Βωξιτων»)

Τα σπουδαιότερα κοιτάσματα Βωξίτη αναπτύσσονται στη γεωτεχνική ζώνη
Οίτης-Γκιώνας-Παρνασσού-Ελικώνα-Κιθαιρώνα, η οποία εκτείνεται στους
γειτονικούς Νομούς τουΝομού Φωκίδας, τη Βοιωτία και της Φθιώτιδας

Μετά την λήξη της Σύμβασης Cooper το 2010 παίζεται το καινούριο παιχνίδι, αφού η εξαθλίωση που φρόντισαν να απλωθεί με την βοήθεια Γ.Α. Παπανδρέου εξωθώντας τον Ελληνικό λαό και την χώρα στην ανέχεια, μας αναγκάζουν να υπογράψουμε νέες συμβάσεις και πάλι με επαχθείς όρους δημιουργώντας το καθεστώς της σύμβασης cooper από την αρχή. Η πτώχευση και τα μνημόνια είναι ο δούρειος ίππος για να καταφέρουν να κρατήσουν την Ελλάδα σε ομηρεία εφαρμόζοντας την τακτική COOPER ώστε να μην μπορεί η χώρα μας να διαπραγματευτεί καμία της κίνηση.

πόσο καλά δεμένους μας είχαν, τι εύκολα υπογράφηκαν νόμοι από τις ελληνικές κυβερνήσεις για την παράδοση του πλούτου της χώρας μας δημιουργώντας ένα κακό προηγούμενο που τώρα δεν αντιμετωπίζεται. Το αποτέλεσμα είναι οι πολιτικοί να σιωπούν και να προσπαθούν να επιβιώσουν πολιτικά κοιτώντας ο καθένας το συμφέρον του δημιουργώντας ψευδαισθήσεις στον Έλληνα πολίτη.

Τώρα όμως ο ΕΛΛΗΝ δεν είναι πλέον ανυπεράσπιστος όπως ηταν πάντα

Τώρα ύπάρχει το άντίπαλον δέος που ειναι ο φορέας ΕΛΛΗΝΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΙΣ, και ο πρόεδρος του,ο κύριος ΑΡΤΕΜΗΣ ΣΩΡΡΑΣ ,που ηρθε και μας έφερε μια τεράστια γνώση και ένημέρωση για οτι άφορά την χώρα μας

ήρθε και άποκάλυψε έφτασφράγιστα μυστικά [ ΒΡΕΤΤΟΝ WOODWS],που δεκαετίες τώρα μας έκρυβαν ολοι οι πολιτικοί και οι έπικυρίαρχοι

Τώρα ο ΕΛΛΗΝ είναι πλέον ένημερωμένος για το προδοτικό παιχνίδι όλων κατά της χώρας

Με τα ήνία της χώρας στα χέρια του φορέα και των ΕΛΛΗΝ πολιτών,θα σταματήσει και θα χαρακτηριστεί παράνομη κάθε ύπογραφή και κάθε πράξη που ύπονόμευσε τον πλούτο μας

Ολος ο πλούτος θα έπανέλθει στα χέρια των ΕΛΛΗΝΩΝ και δεν θα ξαναφύγει ποτέ πια

Η βιομηχανία θα δομηθεί να παρέχει άυτάρκεια σε όλους τους τομείς

θα στηριχθεί στις πρώτες ύλες, που βρίσκονται στην έλληνική γη.
δίδεται ίδιαίτερη βαρύτητα στον έξορυκτικό και μεταλλευτικό κλάδο για να ύπάρξει ύποδομή παραγωγής των πρώτων ύλών, που είναι άναγκαία για την βιομηχανική δραστηριότητα. θα δοθεί ίδιαίτερη βάση στην παραγωγή σπάνιων μετάλλων, σπάνιων γαιών που βρίσκονται στην έλληνική γη καθώς και η έκμετάλλευση τους.
είδικές μονάδες για καλύτερους τρόπους μεγιστοποίησης της εκμετάλλευσης, είδικά βελτιωτικά και προστατευτικά μέτρα για τους βιοτικούς, άβιοτικούς, ένεργειακούς και έν δυνάμει φυσικούς πόρους