Σύμβαση Cooper: Έτσι έδεσαν την Ελλάδα χειροπόδαρα οι ΗΠΑ

 

Το μεγάλο ξεπούλημα της Ελλάδας γίνεται υπό την εγκληματική σιωπή των κυβερνήσεων που αδύναμες να αντιδράσουν κρατούν στην αφάνεια την σύμβαση «cooper», μία σύμβαση που κρύβει το μυστικό της πτώχευσης και της ελληνικής κατάντιας καθώς και την καθολική παράδοση του έθνους δημιουργώντας εδώ και χρόνια την εξάρτηση της χώρας μας από τις μεγάλες δυνάμεις και ιδιαίτερα από τις ΗΠΑ.

Η ξαφνική συμπάθεια και το ενδιαφέρον των Αμερικανών για το ζήτημα του ελληνικού χρέους δεν είναι κεραυνός εν αιθρία.

Όλα έχουν το τίμημά τους και το θέμα που καίει την υπερδύναμη δεν είναι άλλο από το ζήτημα της εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων.

Τα σχέδια των πολυεθνικών, των ΗΠΑ και συγκεκριμένα της οικογένειας Κλίντον για τα πετρέλαια της Ελλάδας μπήκαν σε εφαρμογή ουσιαστικά το 2011.

Ήταν τότε που η Χίλαρι Κλίντον επισκέφθηκε την Ελλάδα επί πρωθυπουργίας Γιώργου Παπανδρέου για να ασκήσει πιέσεις για την ενέργεια.

Αναπάντητα παραμένουν ακόμα και σήμερα τα ερωτήματα:

-Για ποιο λόγο άραγε οι κυβερνήσεις της Ελλάδας, επί σειρά ετών, δεν αποδέχονταν ότι υπάρχει υπόγειος και υποθαλάσσιος πλούτος στην ελληνική επικράτεια;

-Για ποιο λόγο πολιτικοί μέσα στο ελληνικό κοινοβούλιο αρνήθηκαν στο παρελθόν ότι η Ελλάδα έχει υποθαλάσσιο και υπεδάφιο θησαυρό;

Απολύτως κανείς πολιτικός από το 1974 και μετά δεν τόλμησε να αποκαλύψει τον πλούτο τον οποίο έκρυβε και κρύβει η Ελληνική επικράτεια παρά τις κατά καιρούς αμφισβητήσεις της κυριαρχίας της από γείτονες.

Για την εγκληματική τους σιωπή δεν φταίει ότι δεν ήξεραν, ούτε ότι δεν είχαν στοιχεία, αλλά η σύμβαση COOPER τους απαγόρευε να αναφερθούν στο θέμα του ορυκτού πλούτου και στους υδρογονάνθρακες.

Πώς είναι δυνατόν μια χώρα σαν την Ελλάδα με τέτοιο ορυκτό πλούτο στο υπέδαφός της, να μην έχει αναπτυχθεί βιομηχανικά, από την στιγμή που ο ορυκτός μας πλούτος είναι τέτοιος που θα μας βοηθούσε να είχαμε το μονοπώλιο στην Ευρώπη. Τα ορυκτά αυτά άλλωστε, χρησιμοποιούνται ως προαπαιτούμενα στην κατασκευή μηχανημάτων , πολεμικού υλικού, διαστημικών εξαρτημάτων κλπ.

Το δημόσιο χρέος της Ελλάδας μπροστά στο μέγεθος του ποσού των εσόδων που θα προέκυπταν από αντίστοιχη ανάπτυξη βιομηχανικής δραστηριότητας στην Ελλάδα είναι μηδαμινό.

Όμως τα κυβερνητικά κλιμάκια των κυβερνήσεων από το 1940 και μετά σιωπούσαν αφού προέκυπταν ανάλογες συμβάσεις με αυτήν την λεγόμενης COOPER ή αλλιώς την σύμβαση εκπροσώπων του ελληνικού δημοσίου με τις ΗΠΑ και την Hugh Cooper & co.

Η «Σύμβαση Cooper» επικυρώθηκε με τον Α.Ν. 2220/1940 (ΦΕΚ 65/Α’/17.02.1940), περί κυρώσεως συμβάσεως για την παραχώρηση υδραυλικής δυνάμεως Αχελώου ποταμού.

Με την σύμβαση αυτήν που υπεγράφη το 1940 και έληξε το 2010, όλος ο υδάτινος αλλά και ο υπόγειος και υποθαλάσσιος πλούτος της χώρας (όπως τα λεγόμενα «στρατηγικά ορυκτά», σίδηρος, χρώμιο, νικέλιο, αλουμίνιο, άλλα μεταλλεύματα, πετρέλαιο, αέριο κλπ), τέθηκαν υπό την αιγίδα ενός Αμερικάνικου consortium εταιρειών!

Ο Δημήτρης Μπάτσης νομικός οικονομολόγος, στο βιβλίο του , το 1947 με τίτλο: «Η βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα», αποκάλυψε την ύπαρξη της σύμβασης.

Θεωρείται μάλιστα ότι αυτός ήταν ο λόγος για τον οποίο εκτελέστηκε ο Μπάτσης. Ως γνωστόν, οι Αμερικανοί επέβαλαν την εκτέλεση του Μπελογιάννη και τριών ακόμη αγωνιστών που προασπίζονταν την πατρίδα τους και βέβαια ανάμεσά τους ήταν ο Μπάτσης.

Είναι επίσης ευρέως γνωστό πως όλα αυτά τα χρόνια όποιος μιλούσε για την σύμβαση αυτή, αμέσως χαρακτηριζόταν ως «γραφικός» και «συνομωσιολόγος».

Το κόλπο με την επέκταση της σύμβασης

Επειδή όμως η σύμβαση αυτή έληξε , έπρεπε με κάποιον τρόπο ο έλεγχος που ασκούταν με την σύμβαση αυτή, να ανανεωθεί.

Ο τρόπος ήταν αυτός που ξεκίνησαν με τον ΓΑΠ όταν διακήρυττε ότι η χώρα χρειάζεται το μνημόνιο, οδηγώντας μας ,στην πτώχευση και βυθίζοντας τον Ελληνικό λαό στην εξαθλίωση.

Η σύμβαση «cooper» δεν «αναφέρεται αποκλειστικά και μόνο στην εκμετάλλευση της υδροηλεκτρικής ενέργειας που θα παραγόταν από τα νερά του Αχελώου.

Θα πρέπει ιδιαίτερα να αναγνωσθεί το Β΄ Μέρος του Α.Ν. 2220/1940 γιατί εκεί βρίσκεται όλο το ξεπούλημα.

Στην σύμβαση αυτή χρησιμοποίησαν την μέθοδο της αδόκητης ενσφήνωσης και παρείσφρησης διατάξεων. Διατάξεων μάλιστα που δεν έχουν σχέση με τον ίδιο τον νόμο. Το περιεχόμενο τους νομιμοποιείται από τον εν λόγω νόμο έτσι ώστε να διαλάθουν της προσοχής, αντί να κατατεθούν ως διατάξεις άλλου οικείου προς αυτές νόμου, ακριβώς επειδή η θέσπιση ενός τέτοιου νόμου αποτελεί πρόκληση. Η μέθοδος αυτή χρησιμοποιείται και από τους σύγχρονους νομοθετούντες.

Στη σύμβαση αυτή βλέπουμε ότι εκτός από την κατασκευή και εκμετάλλευση από τον Ανάδοχο, για 70 χρόνια (άρθρο 30) των τριών φραγμάτων (Κρεμαστών, Πρεβέντζας και Κριεκουκιού) στον ποταμό Αχελώο προβλεπόταν και κατασκευή, ιδιοκτησία και εκμετάλλευση ηλεκτρικού δικτύου για την πώληση ή για ιδία χρήση «της παραχθησομένης ηλεκτρικής ενεργείας» σε εργοστάσια του Αναδόχου (άρθρο 52) για την επεξεργασία πρώτων υλών που το consortium θα ίδρυε όπου και όποτε ήθελε έχοντας μάλιστα και το δικαίωμα αποκλεισμού τρίτων (exclusion’s right).

Στο άρθρο 56, παράγραφος 2 παρέχουν δικαίωμα στον Ανάδοχο να ιδρύσει παρόμοιες υδροηλεκτρικές εγκαταστάσεις και στους ποταμούς Αλιάκμονα, Μόρνο και Φείδαρι, παρά το ότι ο τίτλος της σύμβασης (και ο Α.Ν.) αναφέρεται μόνο στον Αχελώο.

Το consortium δηλαδή είχε το δικαίωμα να στήσει σε όποιο σημείο της Ελληνικής Επικράτειας επιθυμούσε δικά του εργοστάσια κάθε είδους και μάλιστα επεξεργασίας πρώτων υλών.
Άρα θα μπορούσε να εξορύξει από το υπέδαφος της χώρας, και να τα τροφοδοτεί με ηλεκτρικό ρεύμα περνώντας δίκτυο από όπου ήθελε.

Μάλιστα οι αρχές ήταν υποχρεωμένες να του παράσχουν κάθε νομική και πρακτική βοήθεια με αστυνόμευση, απαλλοτριώσεις, απαγορεύσεις χρήσης από πρώην ιδιοκτήτες. Είχε μάλιστα το δικαίωμα να αποκλείσει οποιονδήποτε άλλον ενδιαφερόμενο ανταγωνιστή από το να κάνει το ίδιο.

Το σημαντικότερο και το πιο ύποπτο τώρα είναι ότι ενώ η σύμβαση αυτή αναφέρεται στην κατασκευή τριών υδροηλεκτρικών έργων στον ποταμό Αχελώο στην πραγματικότητα παρέχει το αποκλειστικό δικαίωμα στον ανάδοχο να κάνει όλα όσα προαναφέρθηκαν.

Οι Αμερικανοί όμως έχοντας από το 1940 μέχρι και πρόσφατα άλλες πλουτοπαραγωγικές προτεραιότητες από άλλες πιο φτηνές και πρόσφορες πηγές από μεγάλο μέρος του πλανήτη, απλώς πάγωσαν για το μέλλον κάθε εξόρυξη πλούτου από την Ελλάδα. Σταμάτησαν και κάθε σχετική αναπτυξιακή προσπάθεια και όλοι οι έλληνες υπουργοί βιομηχανίας συμπεριλαμβανομένου και του κ. Ι. Ζίγδη κρατούσαν ανήμποροι στα συρτάρια τους τον σχετικό νόμο 2220/40 μη επιτρέποντας στην Ελλάδα να προχωρήσει προς το αναπτυξιακό της μέλλον.

Όμως τώρα μετά την λήξη της Σύμβασης Cooper το 2010 παίζεται το καινούριο παιχνίδι, αφού η εξαθλίωση που φρόντισαν να απλωθεί με την βοήθεια Γ.Α. Παπανδρέου εξωθώντας τον Ελληνικό λαό και την χώρα στην ανέχεια, μας αναγκάζουν να υπογράψουμε νέες συμβάσεις και πάλι με επαχθείς όρους δημιουργώντας το καθεστώς της σύμβασης cooper από την αρχή. Η πτώχευση και τα μνημόνια είναι ο δούρειος ίππος για να καταφέρουν να κρατήσουν την Ελλάδα σε ομηρεία εφαρμόζοντας την τακτική COOPER ώστε να μην μπορεί η χώρα μας να διαπραγματευτεί καμία της κίνηση. (ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ)

Στο ΦΕΚ που ακολουθεί μπορεί να δει κανείς , ειδικά στα άρθρα που σας αναφέρουμε παραπάνω πόσο καλά δεμένους μας είχαν, τι εύκολα υπογράφηκαν νόμοι από τις ελληνικές κυβερνήσεις για την παράδοση του πλούτου της χώρας μας δημιουργώντας ένα κακό προηγούμενο που τώρα δεν αντιμετωπίζεται. Το αποτέλεσμα είναι οι πολιτικοί να σιωπούν και να προσπαθούν να επιβιώσουν πολιτικά κοιτώντας ο καθένας το συμφέρον του δημιουργώντας ψευδαισθήσεις στον Έλληνα πολίτη.

Δείτε εδώ όλη τη σύμβαση cooper

ΦΕΚ 65 – 27.02.1940-cooper

 

ΠΗΓΗ : https://antitisantinoisis.wordpress.com/2020/08/16/%CF%83%CF%8D%CE%BC%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%B7-cooper-%CE%AD%CF%84%CF%83%CE%B9-%CE%AD%CE%B4%CE%B5%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CF%87%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%BF/?fbclid=IwAR2RNWGF7YKg5uT7WMsX1Kc5ltdtY8plVuMkcE16rjMvfJtNbMLFKccI5RE